Bu sözü bilmem açmaya gerek var mı ? Bence hiç gerek yok. Ortadoğu’da olanları gördükçe, Ulu Önder Atatürk’ün bu memleket için ne kadar doğru bir karar aldığını görmüş oluyoruz. Elimizde kala kala bir Cumhuriyetimiz kaldı. Ona da iyi sahip çıkmamız gerekir. Fakat görünen o ki, yeni nesillere Cumhuriyetin önemini pek de anlatamıyoruz. Okullarda Cumhuriyet şiirleri okumakla, Atatürk devrimlerini ezbertlettirmekle bu iş olacak gibi değil. Bakınız hafta sonu Cumhuriyetimizin kuruluşunun 94. Yılını kutladık. Her sene elverdiğince Ünye’mizdeki kutlamalara iştirak etmeye çalışıyorum. Ve her sene kutlamalarda üzüntüm bir kat daha artıyor. Üzülerek belirteyim ki, kutlama adına artık sıradanlıktan öteye çıkamaz olduk. Kutlamaları adeta Milli eğitimin üzerine yıkmış götürüyoruz. Öğrencilere bir talimat veriliyor; “Hadi bakalım şiir yazın, hadi bakalım kompozisyon yazın. Dereceye girenlere ödül, iki karete gösterisi, hoppala bitttii” Son yıllarda Ünye’mizde eksik olmasında “Ünye’nin dünkü çocukları” grubu ortaya çıktı da, etkinliklere azcık da olsa bir renk katıyor. Fakat bir yeğenimin onlarla ilgili 23 nisan ulusal Egemenlik çocuk bayramındaki  serzenişini de hiç unutmam “Amcaaa gazeteler bizi hiç yazmadıi televizyonlar bizi göstermedi. Bu bayram bizim bayramımız değilmiydi”.  Yeğenime hak vermedim değil o zaman. Asıl konumuza tekrar dönmek istiyorum. Cumhuriyetimizin kuruluş yılı kutlamalarını daha aktif hale getirmek, halkı o meydana çekmek adına birşeyler yapmalı. Ünye’deki meydan da 500 bilemedin bin kişi ancak vardı. Oysa orada onbinler olmalı. Haa bu yazıyı yazarken kendi kendime dedim ki, “eleştiriyorsun madem çözüm yollarını da söyle”. İnanın hala düşünüyorum. Ortak bir akılla halkın bu törenlere katılımını arttırmak lazım. Bu coşkuya sahip çıkmak lazım. Haksız mıyım ? Bu vesile ile Cumhuriyetimizin  94. Yılını bir kez daha kutluyor, Ulu Önder M. Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarını bir kez daha saygıyla anıyorum.