Eski Ünye zamanlarımı hatırlıyorum.    Yetmişin sonları seksenlerin başları.  Dolu dolu yaşadığımız çocukluğumuz. Bilyeli arabalarımızı, tenekeli guguk,yakan top,tentürük(topaç),pıtık(misket)boru ile külah atma,dikmece,çelik çomak,uzun eşşek,istanbul taklası ,filmleri canlandırma ilk başta aklıma gelenler. .Her oyunun sezonu olurdu. Akşam ezanından sonra dalıp oyuna eve geç gittiğimizde azar işitirdik. Karnı acıkanın eve gitmesi gerekmezdi hangi komşusuna gitse eline reçelli ekmek yada türevlerinden birisi verilip gönderilirdi. Hemen hemen herkese çocukluğunda bir lakap takılır kendi çevresinde onunla özdeşirdi. Ünye’de kaymakamlık kupası kum turnuvaları olurdu. Mahallenin abilerinin peşine takılınılır büyük tezahüratlar yapılarak maçlar heyecanla izlenirdi.  Firavun vardı rahmetli eyalette.  Çocukluğumuzda bir liraya bir saat dayak yeme taklidi yapar sizi kahraman yapar kendi kötü adam olurdu.  Ama kaymakçı co geçtiğinde bizde para kalmaz helvayı da dondurmayı da bizim paramızla o yerdi. Canına Rahmet.biraz büyüdüğümüzde Ünye Spor vardı hepimizin sevgilisi. Oyna kazan diyen Dingalın sesi hala kulaklarımda. Yalu gavesinin Paşası fötr şapkası ile aramızda gibi hala. Ünye’nin çocukları hep bi hazır cevap hep bi yaramazdı. Yaramazlık öle kötü manada değil ha tatlı sert .O zamanlarda çok az zengin fakir ayırımı olurdu. Mahallede hemen hemen herkes sokakta naylon ayakkabı giyer potinler papuçlar bayramlarda yatağımızın yanı başında olurdu. Kızlar sokakta tek bacak oynar ip atlardı arada sırada bizi de dahil ederlerdi oyunlarına. Bizden eskiler daha bi farklı yaşadılar Ünye’yi daha bi güzel. Yazları balık ağları çekilirdi.  Sahilde herkes ipin bir ucundan tutar ganimetten hisse alırdı. Eyaletin çocukları kırkevlerde yalının,kalederenin.türbenin.çınarlığın ,hamidiyenin ve diğer mahallenin çocukları ya köprüde yada fok fokta denize atılarak abiler tarafından öğrenirlerdi yüzmeyi.. Eski hastaneden sonra doğru dürüst ev yoktu şimdiki Atatürk mahallesinde.kırmızı iki tane belediye otobüsü olurdu herkesi taşıyan. Ve seksenler vardı 12 eylülü olan sağdan soldan nice abilerimizin incindiği. Zor zamanlardı kuyruklar kıtlıklar ölümlerin olduğu. Çok şükür zorda olsa geçti. Doksanlar geldi genç olduğumuz yüzüncü yılda uzun saatler oturduğumuz bazen yunus emrede hayale daldığımız.  İlk dersanemizi Hasan Şimşek abimiz açtı Ünye’de. İlk hamburger salonu ile birlikte.Elma vardı birde orta çarşıda gençlerin uğrak yeri kızlı erkekli oturulan. Hemen arka tarafında yayla kıraathanesi. Oney pastanesi yalıda açıldığında devrim gibi idi.Fatsa’dan ,Termeden oturmaya gelirlerdi. Tabiki efsanevi Ünye Fatsa maçları güzel günlerdi. Bunlar ufak tefek bende yeri olan anılar daha kimbilir kimlerin Ünyede ne anıları var ve de olacak. Öyle bir geçmiş ki zaman hayali tebessüm yüzümüzde bize kalan. Saygı ve muhabbetimle...